Slay The Dragon: Eerste Opdrachten
Een Nieuwe Uitdager
Op mijn tocht om een verhaalverteller te worden ben ik een nieuwe uitdager tegen gekomen, een nieuwe verhaallijn. De nieuwe uitdager is het boek ‘Slay The Dragon - Writing Great Video Games’ van Robert Denton Bryant en Keith Giglio. In dit boek bieden de auteurs een gids aan om een betere verhaalverteller te worden voor interactieve media. Om je daarbij te helpen geven ze je aan het einde van elk hoofdstuk opdrachten. Zo zijn ze niet gewoon gidsen, maar ook opdrachtgevers.
Ik heb mijn nieuwe uitdager en zijn opdrachten direct geconfronteerd. De eerste opdrachtenreeks focust op het spelen en analyseren van spellen. Dit doe je door - en kan misschien een verrassing zijn - effectief spellen te spelen. Video spellen en bord spellen gelijk. Natuurlijk zit er meer achter. Om optimaal te analyseren en te kunnen leren van de spellen die je speelt, moet je bijhouden welke spellen je gespeeld hebt en wat je ervaren hebt bij het spelen. Daarom vereist deze opdrachtenreeks dat je een eigen Game Journal begint.
Het mag niet verbazen dat ik enthousiast was om deze eerste opdracht af te werken. Om geen tijd te verliezen heb ik dan ook de daaropvolgende opdracht ook al bekeken. Deze vereist dat je een nieuw bordspel speelt en het als eerste in je Game Journal noteert. Ik heb deze opdracht dan ook gebruikt als perfect excuus om eindelijk eens een spel te spelen waar ik al lange tijd op zat te wachten: Ticket To Ride! Wat nu volgt is een korte samenvatting van wat ik in mijn Game Journal genoteerd heb.
Game Journal: Eerste Spel
Ticket To Ride, gespeeld op 19 Februari 2019 [Bordspel]
Verhaallijn
Het verhaal van het spel draait rond een groep vrienden die elk jaar proberen om de verwezenlijking van Phileas Fogg, die rond de wereld reisde in 80 dagen, te vieren. Dit jaar hebben ze besloten om het te vieren door naar zo veel mogelijk Amerikaanse steden als mogelijk te reizen per trein binnen de zeven dagen. Degene die het meeste aantal steden aandoet wint $1 miljoen.
Het doel van de speler is ook om te winnen, hoewel er geen prijs in het spel zelf zit. De manier waarop de spelers kunnen winnen wijkt ook af van het verhaal, aangezien spelers een grotere spectrum aan strategieën hebben om te winnen in plaats van zoveel mogelijk steden aandoen. Dit betekent dat de doelen van de personages en de spelers van elkaar afwijken maar niet noodzakelijk tegenovergesteld.
De wereld van het verhaal wordt overgebracht door het spelbord dat een kaart van de Verenigde Staten toont met belangrijke steden verbonden door spoorwegen. De trein wagons die de spelers gebruiken om spoorwegen op te eisen verhogen ook de diepgang van het spel.
Gameplay
Ticket To Ride heeft een relatief beperkte set aan regels (je vind ze hier). Interessanter zijn de obstakels en de tegenslagen. Het eerste obstakel is een gemakkelijke: niet genoeg wagon-kaarten hebben om spoorwegen op te eisen. Dit obstakel van hulpbronnen dwingt spelers hun beurt toe te wijzen aan het toenemen van hun hulpbronnen of ze spenderen voor het opeisen van spoorlijnen. Het tweede obstakel is interessant omdat het afhangt van de andere spelers: het opeisen van spoorwegen blokkeert ze voor de andere spelers. Dit betekent dat dit obstakel afhankelijk is van hoe de andere spelers spelen en welke lijnen ze opeisen.
De enige echte tegenslag in het spel is ook zeer interessant. De tegenslag gebeurd pas op het einde van het spel wanneer de spelers punten moeten aftrekken voor hun bestemmingskaarten die ze niet voltooid hebben. Aangezien spelers kunnen starten met slechts twee van drie bestemmingskaarten (en vrij kunnen kiezen welke twee ze houden), is het volledig aan hen hoeveel bestemmingskaarten ze opstapelen. Zelfs het bijnemen van kaarten staat hen toe om slechts een van de drie kaarten die ze trekken bij te houden. Zo komt het er op neer dat deze tegenslag praktisch volledig zelf toegebracht is.
Het is ook belangrijk om op te merken dat de gameplay het verhaal niet echt reflecteert, vooral in die zin dat i.p.v. zo veel mogelijk steden aan te doen, spelers beloond worden voor het afleggen van de grootst mogelijke afstand. Het zou ook vreemd zijn dat de groep vrienden uit het verhaal zou beslissen dat ze niet over dezelfde treinlijn mogen reizen (behalve dan in speciale gevallen?). Er is dus duidelijk dissonantie tussen de gameplay en het verhaal.
Impressies
Het spel zelf biedt een grote variatie aan strategieën aan om het meeste punten te verzamelen. Een speler kan focussen op het afwerken van bestemmingskaarten, het opeisen van de langste aaneengesloten spoorlijnen of het snelle spenderen van de eigen wagons om het spel voor iedereen te beëindigen. Het ontwerp van het spelbord verhoogd ook de mogelijkheid om verschillende strategieën te gebruiken door het balanceren van kortere en langere lijnen, grijze en gekleurde lijnen.